Burjuva iktisadının aklı ters işliyor. Bu akıl halkın sağlık hak ve gereksinimlerini görmüyor, görmek istemiyor. Kamuyu küçültüp, işletmeleştiriyor. Ateşe benzin döküyor. Sağlık sistemi içindeki bütün ilişkileri parasallaştırıyor. Paranın hakimiyeti her şeyin daha da parasallaşmasına yol açıyor. Hastaneler, sağlık sigorta fonları, hekimler, sağlık çalışanları paranın baskısıyla, para için, maliyeti azaltmak ve kazancı artırmak amacıyla hareket ediyorlar. Birisinin kazancı, diğerinin maliyeti anlamına geliyor. Halk sağlığına ters düşen bu aklın burjuvazinin sınıfsal çıkarlarının gereği olduğu açık.
Adına ne derlerse desinler (ister sağlık reformu, ister başka bir şey), yaptıkları, halkın sağlık sorunlarını çözemediği gibi, sağlık sisteminin verimsizliğine de çare olamıyor.
Kamu sağlık kaynaklarını azaltmaları eşitsizlikleri artırıyor. Kurumları ve hekimleri performansla güdülemeye çalışmaları sistemi etik değerlerden koparıyor, bütün aktörleri daha da tembelleştiriyor. Aktörler, birbirlerini rakip olarak belliyorlar, yalnızca ucunda para gördükleri hedeflere yöneliyorlar ve para kazandıkları sürece çalışıyorlar. Sistemin bir yerini “düzeltmeye” kalktıklarında kalan bölmeleri bozuluyor. Ayar tutturamıyorlar, dolanıyorlar.
Bu kapitalist sağlık sisteminin çözümsüzlüğüdür. Sağlık reformu dedikleri budur.
Yapabildikleri-yaptıkları tek şey tıp şirketlerine, özel hastanelere para aktarmaktır.
İnanmayanlar sistemin son 20-30 yıllık hikâyesine baksınlar. O hikâyede yalnızca bu sıradan gerçekler var.
Bu kitap o hikâyeyi anlatıyor.
